Mówimy Ci, Siostro, do widzenia, bo mamy nadzieję, że kiedyś jeszcze do nas wrócisz. Będziemy Cię wspominać taką, jaka jesteś – ciepłą, pogodną, bezpośrednią, lubiącą żartować i – co najważniejsze – kochającą ludzi i Pana Boga. To dzięki Twojej miłości nasi chorzy mogli zawsze liczyć na Twoją przy nich i z nimi obecność, na Twoją modlitwę, radę i pomoc w najróżniejszych sprawach, z którymi chorzy trafiają w hospicyjne mury. Szkoda, że Twoja posługa trwała niewiele ponad rok. Mamy nadzieję, że tam, dokąd idziesz, będziesz dalej służyć całym swoim sercem i całą swoją duszą, nawet jeśli czasami będzie Ci brakować sił czy… snu. Niech dobry Bóg darzy Cię swoim pokojem, a jeśli będzie to Jego wolą – także zdrowiem.
W imieniu chorych, wolontariuszy i współpracowników –
Marek Lewandowski i Tadeusz Iżykowski
Wiosną 1993 roku kilka osób zafascynowanych ideą hospicyjnej opieki nad chorymi na choroby nowotworowe zainicjowało funkcjonowanie Stowarzyszenia Hospicjum Św. Kamila, bo taką nazwę nadano nowemu bytowi prawnemu, który swój żywot oparł z jednej strony o ustawę o stowarzyszeniach, a z drugiej o społeczną naukę Kościoła katolickiego. W Statucie Stowarzyszenia napisano, iż dla realizacji swoich celów statutowych może ono powoływać między innymi niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej. Miks idei, prawa i nauki Kościoła doprowadził do urodzenia się takiego właśnie dziecka, któremu nadano nazwę… Hospicjum 
