Dzisiejsze spotkanie w świetlicy było – jak zwykle – bardzo ciekawe. W związku z tym, że kilka dni wcześniej był Dzień Zaduszny, również my wspominaliśmy osoby bliskie nam, które już zmarły. Najpierw w hospicyjnej kaplicy modliliśmy się za tych, którzy potrzebują naszej modlitwy. Były także modlitwy śpiewane, podczas których na gitarze przygrywała nam pani Ola. Potem – już w „Jaskółkowej” świetlicy – rozmawialiśmy o tych, których bardzo nam brakuje. Wspomnienia związane były z mamą, tatą, babcią, dziadkiem, ciocią, pradziadkami. Wspominaliśmy wspólnie spędzone chwile i mówiliśmy o tęsknocie. To były ważne rozmowy. Naszą świetlicę odwiedziła dziś pani Agnieszka Kopaczyńska-Moskaluk. Pretekstem do odwiedzin była książeczka, którą wiosną i latem pisaliśmy wspólnie właśnie z panią Agnieszką – poetką i dziennikarką. Za graficzną stronę odpowiadała pani Monika Szalczyńska. W książeczce są nasze rysunki. Tytuł: „Jaskółki (nie) bajki o marzeniach”. Niebawem zorganizujemy uroczyste spotkanie promujące naszą książeczkę. Już teraz jesteśmy z niej bardzo dumni!
Druga część spotkania to były zajęcia kulinarne. W ramach warsztatów „Smaczne, bo polskie...” poznawaliśmy potrawy charakterystyczne właśnie dla Polski. Udało nam się spróbować jak smakują pierogi i krokiety, były także rogale świętego Marcina, ciasto i babeczki. Dla niektórych to były pierwsze smakowe eksperymenty właśnie z tymi potrawami. Przy kuchennych pracach i przy stole rozmawialiśmy o wyjątkowej rocznicy, która zbliża się coraz bardziej – o 100 latach świętowania niepodległości.
Na koniec podsumowaliśmy nasze spotkanie. Poczuliśmy niesamowitą więź i radość, że możemy spotykać się w „Jaskółkowej” świetlicy.
Warsztaty kulinarne „Smaczne, bo polskie...” zostały zorganizowane dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego w ramach Lubuskich Niepodległościowych Inicjatyw Młodzieżowych, a wydanie książeczki „Jaskółki (nie) bajki o marzeniach” dofinansował Bank Dziecięcych Uśmiechów. Dziękujemy!
Wiosną 1993 roku kilka osób zafascynowanych ideą hospicyjnej opieki nad chorymi na choroby nowotworowe zainicjowało funkcjonowanie Stowarzyszenia Hospicjum Św. Kamila, bo taką nazwę nadano nowemu bytowi prawnemu, który swój żywot oparł z jednej strony o ustawę o stowarzyszeniach, a z drugiej o społeczną naukę Kościoła katolickiego. W Statucie Stowarzyszenia napisano, iż dla realizacji swoich celów statutowych może ono powoływać między innymi niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej. Miks idei, prawa i nauki Kościoła doprowadził do urodzenia się takiego właśnie dziecka, któremu nadano nazwę… Hospicjum 
